Φλαμαριόν, Καμίλ

(Flammarion, Μοντινί-λε-Ρουά, Άνω Μάρνης 1842 – Ζιβιζί-σιρ-Ορζ 1925). Γάλλος αστρονόμος. Οι σημαντικότεροι σταθμοί της ζωής του είναι: η είσοδός του στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού σε ηλικία 16 ετών (1858), το πέρασμά του από το Γραφείο Μέτρων και Σταθμών (1862) και τέλος η πραγματοποίηση του ονείρου του ως αστρονόμου, όταν, το 1882, με τη χρηματοδότηση του θαυμαστή του Μερέ, μπόρεσε να χτίσει ατομικό αστεροσκοπείο κοντά στο Παρίσι (στο Ζιβιζί-σιρ-Ορζ), όπου έκανε τις περισσότερες παρατηρήσεις του. Ίδρυσε την Αστρονομική Εταιρεία της Γαλλίας (1887) και διάφορα αστρονομικά και επιστημονικά περιοδικά (Αστρονομική επετηρίδα, Μηνιαία αστρονομική επιθεώρηση, Κόσμος). Έκανε μελέτες για τη Σελήνη και τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, συντάσσοντας μεταξύ άλλων ενδιαφέροντες χάρτες του Άρη· σε αυτόν οφείλονται επίσης πολλές σοβαρές έρευνες για την περιστροφή των ουρανίων σωμάτων, περί των διπλών αστέρων και πολλών άλλων αστρονομικών προβλημάτων. Τα κυριότερα έργα του είναι: Η πολλαπλότητα των κατοικημένων κόσμων (1862), Θεός και φύση (1869), Οι περιοχές του ουρανού (1877), Λαϊκή αστρονομία (1879), Το άγνωστο και τα ψυχικά προβλήματα (1917), Ο θάνατος και το μυστήριό του (1921). Στα εκλαϊκευτικά αυτά έργα, ο ενθουσιασμός και η φαντασία τον παρέσυραν συχνά να ξεφύγει από τα όρια της επιστημονικής ακρίβειας, οπωσδήποτε, όμως το έργο του, ζωντανό και βαθύ, ενίσχυσε το ενδιαφέρον πολλών για την αστρονομία.